maandag 6 augustus 2012



Hogar (tehuis/weeshuis) Casa Maín is een opvangtehuis voor meisjes tussen 4 en 21 jaar, gelegen in de buitenwijken van Santa Cruz, Bolivia.
Zusters van Don Bosco en enkele vrijwilligers dragen er zorg voor ongeveer 120 meisjes, waarvan de thuissituatie niet langer aangewezen is om in op te groeien omwille van verwaarlozing, extreme armoede, misbruik, verslaving,… De meerderheid van hen heeft dus nog wel ergens familie, maar wordt via een soort kinderbeschermingsdienst in de hogar geplaatst. De hekkens omheen Casa Maín zijn er echter niet om de kinderen binnen, dan wel de dieven buiten te houden. Wie absoluut weg wil, kan weg, de poorten gaan overdag nooit op slot.
Met weinig middelen proberen de zusters de kinderen een zo goed mogelijke opvoeding te bieden. Ze krijgen dagelijks intensieve huiswerkbegeleiding en doorheen het dagelijkse leven in het weeshuis leren de meisjes koken, naaien, kuisen, tuinieren, met andere woorden alle verplichtingen, maar evenzeer de leuke kanten van het leven. En ja, de meisjes zijn vaak fier over het mooie werk dat ze leveren, al kost het hen vaak heel wat moeite. Deze kinderen krijgen er op deze manier verschillende kansen, die hen anders nooit te beurt zouden vallen. Sommige meisjes grijpen deze dan ook met beide handen om er hun toekomst mee te gaan vormen. Tot enkele jaren geleden moesten de meisjes ook hier op hun 18 jaar vertrekken. En aangezien de zusters weten dat ze hun kinderen bij hun vertrek geen kapitaal of belofte op een rooskleurige toekomst kunnen meegeven, vinden ze een goede scholing, als een persoonlijke rijkdom die de kinderen nooit meer kan afgenomen worden, zo belangrijk. Jammer genoeg is het onderwijs dat de kinderen nu in een plaatselijke school krijgen van een zeer laag niveau. De leerkrachten zijn zelf met moeite opgeleid en de kinderen krijgen les in groepen van makkelijk 40 kinderen. Vanuit deze vaststelling en overtuiging groeide bij de zusters het verlangen een eigen nieuwe school op te richten, waar niet enkel hun kinderen, maar ook anderen uit de buurt kunnen schoollopen. Aan de school zou tegelijk een buurtbibliotheek verbonden zijn en sportterreinen die voor heel wat meer dan enkel het schoolgebeuren gebruikt zouden kunnen worden. Jammer genoeg kregen de zusters vorig jaar te horen dat al het werk dat ze reeds in de voorbereidingen staken, voorlopig stil gelegd werden. De financiering in Spanje raakt maar niet rond. En gezien de crisis, zal dit in de eerste jaren ook zeker niet gebeuren. Wel bouwden de zusters ondertussen de "tercera etapa" of de "derde stap". Dit zijn enkele studio's waar de oudste meisjes (17-21) als het ware aan begeleid zelfstandig wonen doen. De gebouwen staan nog op de terreinen van de zusters, maar hebben een aparte inkom naar de straat. De meisjes staan volledig zelf in voor hun kleine huishouden, naast hun studies en werk. Maar tegelijk blijven de zusters op de achtergrond aanwezig, en vooral bereikbaar, indien nodig. Zo hopen ze te voorkomen dat de meisjes, eenmaal buiten de beschermende muren van het weeshuis, niet zomaar als vogels voor de kat in de Boliviaanse maatschappij belanden.
Wij gaan nu Casa Main bezoeken om de huidige noden waar te nemen en tevens ook eindelijk eens ons metekindje PERSOONLIJK te ontmoeten. Vooraleer wij in Casa Main toekomen, trekken wij eerst een tweetal weken rond in Bolivia. Op 4 september vertrekken wij vanuit Zaventem, richting New York, vandaar naar Miami om zo la Paz te bereiken. Via deze blog proberen wij jullie te laten meegenieten van onze reis. Hasta luego !

.

3 opmerkingen:

  1. Ik wens jullie allen een mooie reis toe.
    't zal zeker een prachtige ervaring zijn.
    Geniet ervan...en sta er even bij stil hoe gelukkig en goed,we het hier hebben.
    Van harte: Paul Van Maele.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hola queridas !

    Buena suerte con todo y buen viaje !

    Eveline X

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Van harte een succesvolle ervaring, sterke vriendschapsbinding en behouden reis gewenst ; we volgen jullie ! x, Lieve

    BeantwoordenVerwijderen